Σοφία Πάσχου

Σπούδασε στη Δραματική Σχολή «Αρχή» και στη LISPA (London International School Of Performing Arts) στο Λονδίνο. Ολοκλήρωσε με υποτροφία το Pedagogical Training Program στη LISPA. Στη συνέχεια εντάχθηκε ως καθηγήτρια στο δυναμικό της σχολής και δίδαξε στο Λονδίνο και στο Βερολίνο.Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας «Patari Project», με την οποία έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις «10cm Up», «Οδύσσεια», «Ο Μπαλ στον Αέρα», «Πιάνω Παπούτσι Πάνω στο Πιάνο», «Μύτη», «Χιονάνοι», «Θεογονία, Ένα Μεγάλο Γλέντι» (μικρό θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου) και «Τέσσερις Εποχές» (Εναλλακτική Σκηνή Εθνική Λυρικής Σκηνής). Έχει επίσης σκηνοθετήσει τις παραστάσεις «Τραμπάλα» (Εθνικό Θέατρο), «Σκλαβί» (θέατρο Πόρτα, σε συν-σκηνοθεσία με τον Θ. Μοσχόπουλο) ,«Mute» (θέατρο του Νέου Κόσμου,σε συν-σκηνοθεσία με τον Γιώργο Χρυσοστόμου) και «Ποιος ανακάλυψε την Αμερική» (Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος).

Ως ηθοποιός έχει συνεργαστεί με τους Lilo Baur, Helen Chadwick στο Royal Opera House στο Λονδίνο, Dessislava Stefanova, με τις ομάδες Out of Chaos, Βabakas κ.α.Έχει επιμεληθεί την κίνηση στις παραστάσεις «Ιφιγένεια εν Ταύροις» (σκην. Θ. Μοσχόπουλος, ΚΘΒΕ), «Η Δίκη του Κ» (σκην. Θ. Μοσχόπουλος, θέατρο Πόρτα), «Άφιξις» (σκην. Ι. Βουλγαράκη, μικρό θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου), «Καντίντ ή η Αισιοδοξία» (σκην. Θ. Μοσχόπουλος, θέατρο Πόρτα), «Φάρεναιτ 451» (σκην. Θ. Μοσχόπουλος, Φεστιβάλ Αθηνών), «Βάτραχοι», (σκην. Κ. Φιλίππογλου, αρχαίο θέατρο Επιδαύρου) , «Μανόν» (σκην. Θ. Μοχόπουλος, Εθνική Λυρική Σκηνή), «Επιστροφή» (μουσικοθεατρική παράσταση, σύνθεση Ν. Γαλενιανός, Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής) κ.α.

Η εκπαιδευτική της δραστηριότητα περιλαμβάνει μαθήματα και σεμινάρια σε παιδιά, εφήβους και ηθοποιούς. Διδάσκει υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, είναι εξωτερική συνεργάτης του Εργαστηρίου θεάτρου Ξένια Καλογεροπούλου.Επίσης είναι εξωτερική συνεργάτης του London Bubble και του BE-Festival. Έχει διδάξει στις σχολές BSA (Birmingham School of Acting) και στο National Theatre της Αγγλίας.

Δημιουργώντας θέατρο από το τίποτα

Δημιουργώντας θέατρο από το τίποτα: ένα θέατρο που δε στηρίζεται στα σκηνικά, τα κοστούμια και τους φωτισμούς, αλλά στη φαντασία και την ευρηματικότητα˙ ένα θέατρο που έχει στο επίκεντρό του τον ηθοποιό˙ ένα θέατρο για την εποχή μας. Ήδη έχουμε τα εργαλεία που χρειαζόμαστε: το σώμα, τη φωνή, τη φαντασία. Στο σεμινάριο θα μάθουμε να τα αξιοποιούμε για να δημιουργήσουμε το θέατρο που εμείς θέλουμε: το δικό μας θέατρο. Ρυθμός και φωνή. Παρουσία στη σκηνή. Δημιουργία χαρακτήρων μέσα από την παρατήρηση της καθημερινής ζωής. Διαφορετικές τεχνικές storytelling.

Παιχνίδι.

Ο ηθοποιός, πολλές φορές, ξεχνά την αρχή της τέχνης του, το παιχνίδι. Είναι σημαντικό να ξαναβρεί την αφέλεια, την αθωότητα και την περιέργεια ενός μικρού παιδιού. Σε αυτό το σωματικό-βιωματικό σεμινάριο, μέσα από παιχνίδια, ασκήσεις, στοιχεία τεχνικής από την παιδαγωγική του Lecoq και με βάση τον αυτοσχεδιασμό, θα αναζητήσουμε έναν κοινό θεατρικό κώδικα και θα διερευνήσουμε πώς ο ηθοποιός από απλός ερμηνευτής γίνεται δημιουργός. Ένας δρόμος που ξεκινά από την ατομική δημιουργία και καταλήγει στη συλλογική αφήγηση μιας ιστορίας.

Ο όρος «σωματικό θέατρο» μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να αποδώσει μια μεγάλη γκάμα θεατρικών πρακτικών με πολύ διαφορετικές αφετηρίες και προσεγγίσεις. Ωστόσο, οι πρακτικές αυτές έχουν μια κοινή συνισταμένη: υπηρετούν ένα θέατρο ζωντανό και δημιουργικό, που πραγματοποιείται μέσα από συλλογική διαδικασία, με το σώμα να αποτελεί το όχημα για την καλλιτεχνική δημιουργία. Άλλωστε, όπως είχε πει και ο Jacques Lecoq, «το σώμα γνωρίζει πράγματα που το μυαλό αγνοεί.»